Wysokość kosztów uzyskania przychodu przez pracowników została określona w art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwanej dalej ustawą. Z przepisu tego wynika, iż koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku pracy:
- wynoszą 250 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 3000 zł – w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
- nie mogą przekroczyć łącznie 4500 zł za rok podatkowy – w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
- wynoszą 300 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 3600 zł – w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę;
- nie mogą przekroczyć łącznie 5400 zł za rok podatkowy – w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.
Ustawodawca wysokość kosztów uzyskania przychodu przez pracownika określił za pomocą stałej stawki miesięcznej. Jest ona niezależna od wysokości przychodu uzyskanego przez pracownika, liczby wypłat w miesiącu czy wymiaru czasu pracy. W konsekwencji w każdym miesiącu pracodawca może potrącić koszty uzyskania przychodu tylko raz w wysokości określonej w art. 22 ust. 1 ustawy.
Z ustawy wynika, iż w każdym miesiącu pracodawca pomniejsza zaliczkę na podatek dochodowy o 1/12 kwoty zmniejszającej podatek. Jest to wartość stała. Na jej wielkość nie ma wpływu wysokość wynagrodzenia oraz liczbę wypłat w danym miesiącu. Pracodawca wypłacając pracownikowi w danym miesiącu po raz drugi wynagrodzenie, nie może zatem go pomniejszyć o kwotę zmniejszającą podatek.
Ustalając wysokość wynagrodzenia wypłaconego pracownikowi jako drugie w miesiącu pracodawca nie może uwzględnić kosztów uzyskania przychodu i kwoty zmniejszającej podatek. W każdym miesiącu mogą one być uwzględnione tylko raz. Ma to bezpośredni wpływ na wysokość zaliczki na podatek dochodowy odprowadzanej od drugiego wynagrodzenia. Zaliczka na podatek dochodowy od drugiego wynagrodzenia będzie bowiem wyższa, niż gdyby wypłata nastąpiła w kolejnym miesiącu.