Skopiuj link
Ustawodawca nie uregulował w kodeksie pracy kwestii języka, w jakim powinna zostać sporządzona umowa o pracę oraz inne dokumenty związane z zatrudnieniem. W tym zakresie zastosowanie znajdują postanowienia ustawy z dnia 7 października 1999 roku o języku polskim.
Art. 7 tej ustawy statuuje obowiązek używania języka polskiego przy wykonywaniu przepisów z zakresu prawa pracy. Powstaje on, jeżeli łącznie są spełnione następujące przesłanki:
- osoba świadcząca pracę ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w chwili zawarcia umowy oraz
- umowa ma być wykonana lub wykonywana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Obowiązek ten odnosi się przede wszystkim do sporządzania dokumentów w tym języku (art. 8 ust. 1 ustawy o języku polskim).
Powyższe prowadzi do wniosku, iż pracodawca zatrudniający pracowników w warunkach określonych w art. 7 ust. 1 ustawy o języku polskim ma powinność stosowania języka polskiego w odniesieniu do wszystkich dokumentów z zakresu prawa pracy, w szczególności do umowy o pracę. Obowiązku tego nie wyłącza okoliczność, iż język polski nie jest wykorzystywany w trakcie świadczenia pracy. Ma to znaczenie zwłaszcza w stosunku do pracodawców zagranicznych. Jak wyjaśnił bowiem Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 18 czerwca 2008 r., „obowiązek używania języka polskiego dotyczy w szczególności tych pracodawców zagranicznych, którzy na terenie Polski zatrudniają polskojęzycznych pracowników” (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 18 czerwca 2008 r., sygn. akt IV SA/Wr 573/07).
Warto zwrócić uwagę, że art. 8 ust. 1b ustawy o języku polskim dopuszcza możliwość sporządzenia umowy o pracę oraz innych dokumentów wynikających z zakresu prawa pracy w języku obcym. Następuje to na podstawie wniosku osoby świadczącej pracę władającej językiem, w którym ma zostać sporządzona umowa lub inny dokument, i równocześnie niebędącej obywatelem polskim. Osoba to powinna zostać uprzednio pouczona o prawie do sporządzenia umowy lub innego dokumentu w języku polskim.
Częstą praktyką jest sporządzenie dokumentów z zakresu prawa pracy w wersji dwujęzycznej – polskiej i obcojęzycznej. W takim przypadku podstawę wykładni tych dokumentów stanowi wersja polska.