Skopiuj link
Ustawodawca przewidział szczegółowe warunki, które należy spełnić, aby osoba niezdolna do pracy po ustaniu zatrudnienia mogła uzyskać świadczenie. Zgodnie z art. 7 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa: „Zasiłek chorobowy przysługuje również osobie, która stała się niezdolna do pracy po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego, jeżeli niezdolność do pracy trwała bez przerwy co najmniej 30 dni i powstała:
- nie później niż w ciągu 14 dni od ustania tytułu ubezpieczenia chorobowego;
- nie później niż w ciągu 3 miesięcy od ustania tytułu ubezpieczenia chorobowego – w razie choroby zakaźnej, której okres wylęgania jest dłuższy niż 14 dni, lub innej choroby, której objawy chorobowe ujawniają się po okresie dłuższym niż 14 dni od początku choroby.
Płatnikiem zasiłku po ustaniu tytułu ubezpieczenia będzie w każdym przypadku Zakład Ubezpieczeń Społecznych.
Obecnie okres, w którym możliwe jest pobieranie zasiłku chorobowego jest zrównany zarówno dla osób w trakcie trwania tytułu do ubezpieczenia, jak i tych, którzy pobierają świadczenie już po jego ustaniu. Zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy, nie dłużej jednak niż 182 dni lub 270 dni w przypadku, gdy niezdolność do pracy przypada w trakcie ciąży lub jest spowodowana gruźlicą (art. 8 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa).
Nowelizacja analizowanej ustawy, dokonana mocą ustawy z dnia 24 czerwca 2021 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw, została podpisana przez Prezydenta RP w dniu 19 sierpnia 2021 roku. Przewiduje ona skrócenie okresu zasiłkowego przypadającego po ustaniu tytułu do ubezpieczenia chorobowego. Zgodnie z brzmieniem nowododanego ust. 2 do art. 8 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa zasiłek będzie przysługiwał przez okres 91 dni, chyba że niezdolność jest spowodowana gruźlicą, ciążą lub poddaniem się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów.
„2. Za okres niezdolności do pracy lub niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2 [okresy zrównane z niezdolnością do pracy z powodu choroby] przypadający po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego zasiłek chorobowy przysługuje nie dłużej niż przez 91 dni. Nie dotyczy to niezdolności do pracy, o której mowa w art. 11 ust. 2 pkt 2 [powstała wskutek poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów;], oraz spowodowanej gruźlicą lub występującej w trakcie ciąży.”;
Nowa regulacji wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2022 roku.
