Skopiuj link
Zgodnie z zasadą wynikającą z art. 171 § 1 kodeksu pracy za niewykorzystany w związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku pracy urlop wypoczynkowy pracownikowi przysługuje ekwiwalent pieniężny. Taka sytuacja stanowi wyjątek od zasady udzielania urlopu wypoczynkowego w naturze.
Ustawodawca przewidział możliwość zwolnienia się przez pracodawcę z obowiązku wypłaty ekwiwalentu. Została ona uregulowana w art. 171 § 3 kodeksu pracy. „Pracodawca nie ma obowiązku wypłacenia ekwiwalentu pieniężnego, w przypadku, gdy strony postanowią o wykorzystaniu urlopu w czasie pozostawania pracownika w stosunku pracy na podstawie kolejnej umowy o pracę zawartej z tym samym pracodawcą bezpośrednio po rozwiązaniu lub wygaśnięciu poprzedniej umowy o pracę z tym pracodawcą.”
Jak wynika z przywołanego wyżej przepisu, aby skorzystać z omawianej regulacji strony stosunku pracy muszą spełnić następujące warunki:
- bezpośrednio po ustaniu stosunku pracy zawrzeć nową umowę o pracę,
- osiągnąć porozumienie o dopuszczalności wykorzystania urlopu niewykorzystanego w trakcie poprzedniego stosunku pracy w czasie pozostawania pracownika w stosunku pracy na podstawie kolejnej umowy o pracę (może się ono znaleźć w treści umowy o pracę lub być przedmiotem odrębnego porozumienia).
„W takim przypadku urlop wypoczynkowy zostaje udzielony w naturze w okresie obowiązywania kolejnej umowy o pracę. Za umowę o pracę zawartą z tym samym pracodawcą bezpośrednio po rozwiązaniu lub wygaśnięciu poprzedniej umowy o pracę należy uznać umowę zawartą z tym samym pracodawcą najpóźniej następnego dnia po ustaniu poprzedniej umowy o pracę nawet w przypadku, gdy przewiduje ona nawiązanie stosunku pracy w terminie późniejszym. Postanowienie o wykorzystaniu urlopu w okresie pozostawania w stosunku pracy na podstawie kolejnej umowy o pracę powinno znaleźć się w treści takiej umowy lub w odrębnym porozumieniu. W literaturze przedmiotu wyrażany jest również pogląd odmienny uznający za umowę o pracę zawartą bezpośrednio po rozwiązaniu lub wygaśnięciu poprzedniej, umowę zawartą w tym samym roku kalendarzowym, w którym nastąpiło ustanie poprzedniego stosunku pracy. Koncepcja ta zasługuje na krytyczną ocenę. Nie uwzględnia gramatycznej wykładni art. 171 § 3 KP, który wymaga zawarcia przez pracownika nowej umowy o pracę z dotychczasowym pracodawcą bezpośrednio po ustaniu poprzedniej oraz spełnienia warunku dokonania uzgodnienia, że urlop zostanie wykorzystany w czasie pozostawania pracownika w stosunku pracy na podstawie kolejnej umowy o pracę. Taki kierunek interpretacji art. 171 § 3 KP stwarzałby przyzwolenie dla praktyki odraczania realizacji uprawnień urlopowych powstałych w okresie zatrudnienia pracownika u danego pracodawcy.” (Kodeks pracy. Regulacje Covid-19 w prawie pracy. Komentarz, red. prof. dr hab. Arkadiusz Sobczyk).