Skopiuj link
Co do zasady wszelkie świadczenia uzyskane przez pracownika od pracodawcy stanowią dla niego przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu. Jednak w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca przewidział wyjątki od tej zasady. Jeżeli pracownik uzyska świadczenie wymienione wprost wśród wyjątków to będzie ono korzystało ze zwolnienia od opodatkowania.
W przypadku dofinansowania do wypoczynku pracownika decydujące znaczenie dla ustalenia czy wartość tego świadczenia powinna zostać doliczona do przychodu pracownika i opodatkowana, czy też nie, mieć będzie źródło, z którego pochodzić będą środki na ten cel.
Zazwyczaj pracodawca finansuje omawiane wsparcie z środków obrotowych bądź z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. W pierwszym przypadku kwota dofinansowania będzie musiała zostać opodatkowana. Inaczej rzecz się ma w drugiej sytuacji. Takie świadczenie korzysta bowiem ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 punkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią: wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej świadczeń rzeczowych lub pieniężnych, finansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 1000 złotych. W okresie od 2020 roku do końca roku podatkowego następującego po roku, w którym zostanie odwołany stan epidemii ogłoszony z powodu COVID-19, limit omawianego zwolnienia został zwiększony i wynosi 2 000 zł. 16 maja 2022 roku zniesiono stan epidemii. Zatem zwiększony limit zwolnienia będzie obowiązywał do końca 2023 roku. Oczywiście nie można zapominać, że wskazana przez ustawodawcę kwota zwolnienia obejmuje łączną wartość świadczeń otrzymanych przez pracownika z ZFŚS w ciągu całego roku.