Podkreślenia wymaga, że ustanowiona w art. 39 kodeksu pracy ochrona odnosi się tylko do wypowiedzenia umowy, czyli złożenia przez pracodawcę pracownikowi oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę z zachowaniem okresu wypowiedzenia. W okresie ochronnym, o którym mowa we wskazanym przepisie, umowa może zatem zostać rozwiązana:

• przez pracodawcę w drodze rozwiązania bez wypowiedzenia z winy lub bez winy pracownika, czyli w trybie art. 52 kodeksu pracy lub art. 53 kodeksu pracy,
• na mocy porozumienia stron, bez względu na to, która ze stron wystąpi z inicjatywą rozwiązania umowy,
• przez pracownika, zarówno bez wypowiedzenia jak i za wypowiedzeniem.

W czteroletnim okresie ochronnym przed przejściem pracownika na emeryturę umowa może się również zakończyć z upływem czasu, na jaki została zawarta. Sąd Najwyższy słusznie uznał, że przewidziany w art. 39 kodeksu pracy zakaz wcześniejszego wypowiedzenia umowy o pracę nie dotyczy umowy o pracę zawartej na czas określony, która uległaby rozwiązaniu z upływem okresu jej trwania przed osiągnięciem przez pracownika wieku emerytalnego umożliwiającego mu uzyskanie prawa do emerytury (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 lipca 2011 roku, sygn. II PK 20/11).

W takiej sytuacji ochrona nie obowiązuje, gdyż nie dochodzi do wypowiedzenia umowy. Pracodawca nie ma obowiązku podpisywania z pracownikiem kolejnej umowy, chyba że obie strony wyrażą wolę dalszej współpracy.

Warto zwrócić uwagę, że pracodawca nie może wypowiedzieć pracownikowi pozostającemu w wieku ochronnym umowy zawartej na czas określony, który kończy się w trakcie okresu ochronnego, ale jeszcze przed nabyciem przez pracownika prawa do emerytury. Powyższe potwierdza wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 grudnia 2014 r., wydany w sprawie o sygn. akt II PK 50/14, w którym Sąd wskazał, że „ochrona zatrudnienia z art. 39 k.p. zakazuje wypowiedzenia umowy o pracę na czas określony zawartej na czas upływający przed osiągnięciem przez pracownika wieku emerytalnego. Stosowanie tej regulacji (ochrony zatrudnienia) warunkują tylko dwa warunki. Pierwszy to osiągnięcie wieku przedemerytalnego, który jest krótszy od wieku emerytalnego o 4 lata. Drugi to okres zatrudnienia, który umożliwia uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem wieku emerytalnego. Wykładnia art. 39 k.p. nie uprawnia do wprowadzenia dodatkowego warunku, że ochrona zatrudnienia obejmuje tylko umowy o pracę na czas określony, które zostały zawarte na czas nie krótszy niż pozostały do osiągnięcia wieku emerytalnego.”