Wskazane wyżej dofinansowania przewidziane zostały w projekcie ustawy o aktywności zawodowej, który trafił do konsultacji społecznych.

Projekt przewiduje dwa podobne dofinansowania na utworzenie miejsca pracy zdalnej.

Przyznanie pierwszego dofinansowania ma być uzależnione od następujących warunków:

• utworzenie miejsca pracy, która będzie wykonywana zdalnie,
• bezrobotny lub poszukujący pracy zamieszkuje w mniejszej miejscowości, której grozi marginalizacja (lista miejscowości ma zostać określona przez Ministra Rodziny i Polityki Społecznej),
• zatrudniania pracownika w pełnym wymiarze czasu pracy przez okres jednego roku lub przez 1,5 roku w przypadku zatrudnienia na ½ etatu,
• kryterium dodatkowe: wiek pracownika – poniżej 30 roku życia lub poniżej 40 roku życia w przypadku pracownika pozostającego w związku małżeńskim, wychowującego dziecko albo będącego opiekunem osoby niepełnosprawnej.

Jego wysokość będzie ustalona w umowie zawieranej ze starostą, jednak nie będzie mogła przekroczyć dwukrotności minimalnego wynagrodzenia za pracę, które na 2023 rok ustalono na poziomie:

• 3490 zł brutto od 1 stycznia 2023 roku,
• 3600 zł brutto od 1 lipca 2023 roku.

W razie niespełnienia warunków (na przykład w razie złożenia nieprawdziwych oświadczeń lub nieutrzymania zatrudnienia) dofinansowanie podlega zwrotowi. Jeżeli dojdzie do rozwiązania umowy za wypowiedzeniem przez pracownika (skierowanego bezrobotnego) lub przez pracodawcę w trybie art. 52 kodeksu pracy albo wskutek wygaśnięcia stosunku pracy, urząd pracy skieruje na to miejsce innego bezrobotnego, spełniającego warunki dofinansowania.

Drugie podobne dofinansowanie na utworzenie zdalnego miejsca pracy może być przyznane pracodawcy, który zatrudni skierowanego bezrobotnego rodzica powracającego na rynek pracy, posiadającego co najmniej jedno dziecko w wieku do 18 roku życia, lub bezrobotnego sprawującego opiekę nad osobą zależną. Grant przysługuje w takiej sytuacji w kwocie określonej w umowie zawartej ze starostą, nie wyższej jednak niż trzykrotność minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w dniu zawarcia umowy, za każdego skierowanego bezrobotnego. Podobnie, zatrudnienie musi trwać przez okres 12 miesięcy w pełnym wymiarze czasu pracy lub przez okres 18 miesięcy przy zatrudnieniu na pół etatu. W przeciwnym razie będzie podlegało ono zwrotowi. Trzeba jednak mieć na względzie, że również w tym wypadku, jeżeli dojdzie do rozwiązania umowy za wypowiedzeniem przez pracownika (skierowanego bezrobotnego) lub przez pracodawcę w trybie art. 52 kodeksu pracy albo wskutek wygaśnięcia stosunku pracy, urząd pracy skieruje na to miejsce innego bezrobotnego, spełniającego warunki dofinansowania.

Projekt przewiduje także inną formę wsparcia. O dofinansowanie będzie mógł ubiegać się przedsiębiorca chcący zatrudnić osobę bezrobotną, która zamierza powrócić na rynek pracy po okresie zajmowania się dzieckiem.  Pracownik powinien zostać zatrudniony co najmniej na ½ etatu przez rok. W tym okresie pracodawca otrzymywałby wsparcie w wysokości odpowiadającej 25% minimalnego wynagrodzenia za pracę. Jeżeli natomiast doszłoby do zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy to wysokość wsparcia wynosiłaby 50% minimalnego wynagrodzenia za pracę miesięcznie. Po upływie okresu dofinansowania pracodawca będzie miał obowiązek utrzymania zatrudnienia przez kolejnych 6 miesięcy. Jeżeli dojdzie do rozwiązania umowy za wypowiedzeniem przez pracownika (skierowanego bezrobotnego) lub przez pracodawcę w trybie art. 52 kodeksu pracy albo wskutek wygaśnięcia stosunku pracy, urząd pracy skieruje na to miejsce innego bezrobotnego, spełniającego warunki dofinansowania.

Wejście w życie przepisów ustawy o aktywności zawodowej będzie realizacją części kamienia milowego nr A51G dla reformy pn. A4.1. Planowany termin przyjęcia projektu przez Radę Ministrów to IV kwartał 2022 roku.