Instytucja przedawnienia wypłaty zasiłków została określona przez ustawodawcę w art. 67 przywołanej wyżej ustawy. „Istota przedawnienia uregulowanego w art. 67 ZasiłkiU [ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa] polega na tym, że po upływie czasu wskazanego w tym przepisie roszczenie majątkowe o wypłatę zasiłku wygasa (por. I. Jędrasik-Jankowska, Pojęcia i konstrukcje prawne, s. 359). Chodzi zatem o ograniczenie okresu niepewności dla podmiotu realizującego zasiłki związanego z wyczekiwaniem na ewentualne pojawienie się żądania ubezpieczonego (R. Więcek, Obowiązki ubezpieczonego, s. 44).” (Ustawa o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. Komentarz, red. dr hab. Krzysztof Walczak).

Zgodnie z treścią art. 67 ust. 1 wskazanej ustawy: „Roszczenie o wypłatę zasiłku chorobowego, wyrównawczego, macierzyńskiego oraz opiekuńczego przedawnia się po upływie 6 miesięcy od ostatniego dnia okresu, za który zasiłek przysługuje.” Jeżeli niezgłoszenie roszczenia o wypłatę zasiłku nastąpiło z przyczyn niezależnych od osoby uprawnionej, termin 6 miesięcy liczy się od dnia, w którym ustała przeszkoda uniemożliwiająca zgłoszenie roszczenia. (art. 67 ust. 3 ustawy).

Inny termin przedawnienia został zastrzeżony w przypadku, gdy zasiłek nie został wypłacony w całości lub części z powodu błędu popełnionego przez płatnika zasiłku (płatnika składek lub Zakładu Ubezpieczeń Społecznych). W takiej sytuacji roszczenie o wypłatę przedawnia się po upływie 3 lat.