Jak wynika z art. 92¹ § 1 kodeksu pracy pracownikowi spełniającemu warunki uprawniające do renty z tytułu niezdolności do pracy lub emerytury, którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem na rentę lub emeryturę przysługuje odprawa pieniężna w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia. Ustawodawca uzależnił możliwość uzyskania odprawy emerytalno-rentowej od łącznego spełnienia dwóch przesłanek:

1. pracownik winien spełniać warunki uprawniające go do renty z tytułu niezdolności do pracy lub do emerytury;
2. rozwiązanie stosunku pracy winno nastąpić w związku z przejściem przez pracownika na rentę lub emeryturę.

Odprawa emerytalno-rentowa jest świadczeniem pracodawcy na rzecz pracowników. Stanowi zatem dla pracownika przychód ze stosunku pracy, o którym stanowi art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Prawem podatkowym rządzi generalna zasada opodatkowania przychodów. Opodatkowaniu nie podlegają jedynie takie świadczenia, które zostały wprost wymienione przez ustawodawcę w ustawach podatkowych. W katalogu świadczeń, które zwalnia się od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych nie znalazła się odprawa rentowo-emerytalna. Wobec tego jej wartość powinna zostać doliczona do pozostałego przychodu osiągniętego przez pracownika i opodatkowana.