Nowe przypisy stanowią efekt implementowania do polskiego porządku prawnego dyrektyw Parlamentu Europejskiego i Rady (UE):

• dyrektywę 2019/1152 z dnia 20 czerwca 2019 roku w sprawie przejrzystych i przewidywalnych warunków pracy w Unii Europejskiej (tak zwana dyrektywa work-life balance),
• dyrektywę 2019/1158 z dnia 20 czerwca 2019 roku w sprawie równowagi między życiem zawodowym a prywatnym rodziców i opiekunów oraz uchylającą dyrektywę Rady 2010/18/EU (tak zwana dyrektywa rodzicielska).

Zgodnie z treścią dodanego do kodeksu pracy art. 94¹³: „Jeżeli obowiązek pracodawcy przeprowadzenia szkoleń pracowników niezbędnych do wykonywania określonego rodzaju pracy lub pracy na określonym stanowisku wynika z postanowień układu zbiorowego pracy lub innego porozumienia zbiorowego, lub z regulaminu, lub przepisów prawa, lub umowy o pracę oraz w przypadku szkoleń odbywanych przez pracownika na podstawie polecenia przełożonego, szkolenia takie odbywają się na koszt pracodawcy oraz, w miarę możliwości, w godzinach pracy pracownika. Czas szkolenia odbywanego poza normalnymi godzinami pracy pracownika wlicza się do czasu pracy.”

Zatem, jeśli u danego pracodawcy dla prawidłowego wykonywania pracy konieczne jest przeprowadzenie określonych szkoleń pracowników to pracodawca powinien je sfinansować i w miarę możliwości zorganizować je w godzinach pracy pracowników. Jeśli to jednak nie jest możliwe to powinien uwzględnić czas szkoleń jako czas pracy pracowników.

W analizowanym przypadku nie chodzi wyłącznie o szkolenia podnoszące merytoryczne kwalifikacje pracowników. Mogą być to także takie, które dotyczą organizacji pracy, spraw administracyjnych czy odnoszących się do etykiety i zasad współpracy, czy kontaktu z klientami. Jedyny warunek postawiony przez ustawodawcę odnosi się do tego, aby szkolenia takie były „niezbędne do wykonywania określonego rodzaju pracy lub pracy na określonym stanowisku”. Natomiast w przypadku, gdy szkolenie nie spełnia tego warunku, ale jego celem jest podnoszenie kwalifikacji zawodowych (merytorycznych) to zastosowanie mieć będą wyłącznie przepisy działu trzeciego rozdziału czwartego kodeksu pracy, a nie omawiana regulacja.  Może się również tak zdarzyć, że szkolenia podnoszące kwalifikacje zawodowe będą także wypełniać przesłanki z art. 94¹³ kodeksu pracy. Wtedy obie regulacje będą stosowane równolegle.

Naruszenie omawianego przepisu (art. 94¹³ kodeksu pracy) stanowi wykroczenie przeciwko prawom pracownika na podstawie art. 281 § 1 pkt 5d kodeksu pracy.