Z orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 roku, sygn. akt K 7/13 wynika, że za świadczenie nieodpłatne stanowiące przychód pracownika może zostać uznane takie świadczenie, które zostało spełnione za zgodą pracownika (pracownik skorzystał z niego w pełni dobrowolnie) i w jego interesie (nie w interesie pracodawcy). Powinno ono także przynieść pracownikowi korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść. Korzyść ta winna być wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Należy uznać, że w przypadku poczęstunków podczas spotkań biznesowych pracownik nie osiąga wymiernej korzyści. Nie można bowiem zakładać, że gdyby pracownik nie poczęstował się przekąskami to poniósłby wydatek na podobny cel. Dodatkowo zazwyczaj nie sposób przypisać indywidualnie uczestnikowi spotkania uzyskania konkretnej, wymiernej wartości, która mogłaby stanowić jego przychód. Posiłki i napoje stanowiące poczęstunek w czasie spotkań wewnętrznych można traktować po stronie pracowników jako narzędzie służące prawidłowemu wykonaniu przez nich obowiązków służbowych. W wydanych interpretacjach organy podatkowe podkreślają, że atmosfera spotkania, której sprzyja wspólne spożywanie posiłku, ma wpływ na ewentualne korzyści finansowe płynące dla pracodawcy ze współpracy z zatrudnionymi pracownikami. Ponadto pracownicy nie biorą udziału w spotkaniu jako osoby prywatne, ale jako osoby zatrudnione, a jeżeli spotkania mają charakter służbowy to wchodzą w zakres obowiązków pracownika. Wobec tego, że nie są spełnione wszystkie przesłanki dla zakwalifikowania danego świadczenia jako nieodpłatnego to pracownik nie osiąga z tego tytułu przychodu podlegającego opodatkowaniu.