Skopiuj link
Cudzoziemcy świadczący pracę sezonową
Na mocy ustawy nowelizującej do art. 1 ust. 3 pkt 3 ustawy ma zostać dodana litera hb). Zgodnie z dyspozycją rzeczonego przepisu ustawa ma mieć zastosowanie do cudzoziemców zamierzających wykonywać lub wykonujących pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej: posiadających w Rzeczypospolitej Polskiej wizę wydaną w celu, o którym mowa w art. 60 ust. 1 pkt 5a ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, lub zezwolenie na pobyt czasowy, o którym mowa w art. 185a ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, albo przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach ruchu bezwizowego w związku z wnioskiem wpisanym do ewidencji wniosków, o której mowa w art. 88p ust. 1 pkt 1.
Nastąpiło zatem rozszerzenie zakresu zastosowania ustawy na cudzoziemców zamierzających wykonywać lub wykonywujących pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:
- którzy otrzymali wizę, o której mowa w art. 60 ust. 1 pkt 5a ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1990 z późń. zm.), zwanej dalej ustawą o cudzoziemcach, tj. cudzoziemców, którym wydano wizę Schengen lub wizę krajową w celu wykonywania pracy sezonowej, o której mowa w art. 88 ust. 2 ustawy, w okresie nieprzekraczającym 9 miesięcy w roku kalendarzowym;
- którzy otrzymali zezwolenie na pobyt czasowy ze względu na pracę sezonową, której podstawę wydania stanowi art. 185a ustawy o cudzoziemcach;
- przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach ruchu bezwizowego w związku z wnioskiem o wydanie zezwolenia na pracę sezonową wpisanym do ewidencji wniosków, o której mowa w art. 88p ust. 1 pkt 1 ustawy.
Wszystkie w/w przepisy ustawy o cudzoziemcach oraz art. 88p ustawy zostały dodane przez ustawę nowelizującą.
Nowa regulacja związana jest z wprowadzeniem do ustawodawstwa polskiego możliwości świadczenia przez cudzoziemców prac sezonowych i wdrożeniem do polskiego porządku prawnego postanowień dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/36/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie warunków wjazdu i pobytu obywateli państw trzecich w celu zatrudnienia w charakterze pracownika sezonowego, zwanej dalej dyrektywą.
Cudzoziemcy będący członkami rodzin
Zgodnie z nowym brzmieniem art. 1 ust. 3 pkt 3 ustawy ma mieć zastosowanie również do cudzoziemców towarzyszących na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej cudzoziemcowi, o którym mowa w pkt 2 lit. a–c, jako członkowie rodziny w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin (Dz. U. z 2017 r. poz. 900).
Przepis ma zastosowanie do cudzoziemców będących członkami rodzin cudzoziemców wskazanych w art. 1 ust. 3 pkt 2 lit. a-c ustawy, tj. cudzoziemców zamierzających wykonywać lub wykonujących pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej będących:
- obywatelami państw członkowskich Unii Europejskiej,
- obywatelami państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego nienależących do Unii Europejskiej,
- obywatelami państw niebędących stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, którzy mogą korzystać ze swobody przepływu osób na podstawie umów zawartych przez te państwa ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi.
Nowe brzmienie art. 1 ust. 3 pkt 3 ustawy odsyła do definicji pojęcia członek rodziny z art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin (tj. Dz. U. z 2017 r. poz. 900), zwanej dalej ustawą o wjeździe, pobycie oraz wyjeździe z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obywateli państw członkowskich UE i członków ich rodzin. Przepis ten definiuje pojęcie członka rodziny jako cudzoziemca będącego lub niebędącego obywatelem UE:
- małżonka obywatela UE,
- bezpośredniego zstępnego obywatela UE lub jego małżonka, w wieku do 21 lat lub pozostającego na utrzymaniu obywatela UE lub jego małżonka,
- bezpośredniego wstępnego obywatela UE lub jego małżonka, pozostającego na utrzymaniu obywatela UE lub jego małżonka.
Z nowo dodanego art. 1 ust. 3 pkt 3a ustawy wynika, iż ustawa ma mieć również zastosowanie do cudzoziemców będących członkami rodziny cudzoziemca, o którym mowa w art. 1 ust. 3 pkt 2 lit. d, i, j oraz l ustawy. Chodzi tutaj o członków rodzin cudzoziemców:
- posiadających w Rzeczypospolitej Polskiej status uchodźcy,
- posiadających w Rzeczypospolitej Polskiej zgodę na pobyt ze względów humanitarnych lub zgodę na pobyt tolerowany,
- korzystających w Rzeczypospolitej Polskiej z ochrony czasowej,
- którym udzielono ochrony uzupełniającej w RP.
Zauważyć należy, iż w art. 1 ust. 3 pkt 3a ustawy ustawodawca nie odsyła do definicji pojęcia członka rodziny z ustawy o wjeździe, pobycie oraz wyjeździe z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obywateli państw członkowskich UE i członków ich rodzin. Rzeczona definicja dotyczy bowiem członków rodzin cudzoziemców będących obywatelami UE.
Radca Prawny
Dominika Zarzycka-Dudek
Masz pytanie? Napisz do naszego Eksperta