Skopiuj link
Modyfikacja katalogu świadczeń dochodzonych z Funduszu
Ustawodawca chce użyty w art. 12 ust. 2 pkt 2 lit. e ustawy z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 1256 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, zwrot „ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy, o którym mowa w art. 171 § 1 Kodeksu pracy, należny za rok kalendarzowy, w którym ustał stosunek pracy” zastąpić sformułowaniem „ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy, o którym mowa w art. 171 § 1 Kodeksu pracy, przysługującego za rok kalendarzowy, w którym ustał stosunek pracy oraz za rok bezpośrednio go poprzedzający”.
Planowane jest zatem znaczące rozszerzenie zakresu dochodzonych ze środków Funduszu należności przysługujących tytułem ekwiwalentu za niewykorzystany urlop. Pracownik będzie mógł dochodzić zarówno ekwiwalentu należnego za rok, w którym ustał stosunek pracy, jak i za rok poprzedzający bezpośrednio rok, w którym ustał stosunek pracy.
Składki na ubezpieczenie społeczne jako świadczenie z Funduszu
Kolejna zmiana polegać będzie na dodaniu do art. 12 ust. 2 pkt 3 ustawy zwrotu: „przysługujących od świadczeń wypłaconych ze środków Funduszu.”.
Dotychczasowe brzmienie rzeczonego przepisu wywoływało sporo wątpliwości interpretacyjnych. Zdarzały się przypadki, gdy zapłata ze środków Funduszu składek na ubezpieczenia społeczne uważana była jako samoistne świadczenie. W wyniku nowelizacji przestanie budzić wątpliwości, iż składki na ubezpieczenia społeczne nie stanowią samodzielnego świadczenia podlegającego zaspokojeniu ze środków Funduszu, lecz przysługują one od świadczeń wypłaconych z Funduszu.
Zmiana przepisów o okresach referencyjnych
Istotnej zmianie może ulec art. 12 ust. 3 ustawy. Planowane jest nadanie mu następującego brzmienia: „Roszczenia z tytułów wymienionych w ust. 2 pkt 1, pkt 2 lit. a–c i lit. g podlegają zaspokojeniu za okres nie dłuższy niż 3 miesiące bezpośrednio poprzedzające datę wystąpienia niewypłacalności pracodawcy albo za okres nie dłuższy niż 3 miesiące bezpośrednio poprzedzające ustanie stosunku pracy, jeżeli ustanie stosunku pracy przypada w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy poprzedzających datę wystąpienia niewypłacalności pracodawcy, a w przypadku oddalenia przez sąd wniosku o ogłoszenie upadłości z przyczyn, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 3 i 4, również w okresie nie dłuższym niż 4 miesiące następujące po dacie wystąpienia niewypłacalności.”.
W uzasadnianiu projektu wskazano, iż przedmiotowa zmiana jest związana z czasem oczekiwania na uzyskanie przez pracowników dokumentów potwierdzających ich wierzytelność. Okres oczekiwania, najpierw na wyrok sądu pracy w przedmiocie dochodzonej przez pracownika wierzytelności, a następnie na rozstrzygnięcie sądu gospodarczego dotyczącego złożonego przez pracownika wniosku o ogłoszenie upadłości, zazwyczaj przekracza okres 9 miesięcy. Prawodawca uznał zatem za konieczne wydłużenie okresu pomiędzy rozwiązaniem stosunku pracy a datą wystąpienia niewypłacalności z 9 na 12 miesięcy.
Ustawodawca chce również doprecyzować za które 3 miesiące należą się świadczenia ze środków Funduszu, poprzez użycie wyrazu „bezpośrednio”. W ten sposób zostanie usankcjonowana dotychczasową praktyka polegająca na dochodzeniu świadczeń z okresu 3 miesięcy bezpośrednio poprzedzających niewypłacalność pracodawcy.
W nowej wersji przepisu rozszerzono także możliwość dochodzenia przez pracowników wypłaty roszczeń, o których mowa w art. 12 ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a-c i lit. g ustawy, w przypadku gdy oddalenie wniosku o ogłoszenie upadłości pracodawcy nastąpiło z uwagi na brak posiadania przez pracodawcę wystarczającego majątku lub posiadanie majątku wystarczającego jedynie na zaspokojenie kosztów postępowania, a także ze względu na stwierdzenie, iż majątek dłużnika jest obciążony hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym, zastawem skarbowym lub hipoteką morską w takim stopniu, że pozostały jego majątek nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania. W takiej sytuacji zakres dochodzonych wierzytelności obejmować będzie nie więcej niż 4 miesiące następujące po dacie wystąpienia niewypłacalności.
Projekt przewiduje uchylenie ust. 4 art. 12 ustawy. Treść tego przepisu została bowiem przeniesiona do art. 12 ust. 5 ustawy. Tym samym przepis ten stanowić będzie podstawę do dochodzenia odprawy pieniężnej przysługującej na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy oraz odszkodowania za skrócenie okresu wypowiedzenia, jeżeli ustanie stosunku pracy nastąpiło w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy poprzedzających datę wystąpienia niewypłacalności pracodawcy lub w okresie nie dłuższym niż 4 miesiące następujące po tej dacie.
Radca Prawny
Dominika Zarzycka-Dudek
[email protected]
Masz pytanie? Napisz do naszego Eksperta