27.04.2017 r.
4 min

Opłata sądowa w sprawach dotyczących dochodzenia zwrotu należności powstałych w wyniku realizacji przepisów o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy

Ekspert PCKP

Skopiuj link
27.04.2017r.
4 min

Jedną ze zmian przewidywanych przez projekt jest dodanie do art. 35 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 623 z późn. zm.) ustępu 1a w następującym brzmieniu: „Przepisu ust. 1 zdanie drugie nie stosuje się w sprawach dotyczących dochodzenia zwrotu należności powstałych w wyniku realizacji przepisów z zakresu ochrony roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy.”.

W wyniku zmiany zwolnione z obowiązku uiszczenia opłaty sądowej zostanie dochodzenie zwrotu należności przekraczających kwotę 50.000 zł powstałych w związku z realizacją uprawnień pracowników określonych przepisami ustawy z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 1256 z późn. zm.).

Dotychczas, jeżeli wartość dochodzonych od niewypłacalnego pracodawcę roszczeń przekraczała kwotę 50.000 zł, powód obowiązany był do uiszczenia opłaty stosunkowej. Zwrócił na to uwagę Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 15 stycznia 2010 r., sygn. akt I CZ 97/09. Zauważał on, iż: „W przepisie art. 35 ust. 1 u.k.s.c. ustawodawca zróżnicował stopień liberalizacji obowiązku uiszczania kosztów sądowych w sprawach z zakresu prawa pracy, a zatem także w sprawach wszczętych wystąpieniem z roszczeniem o zapłatę należności za pracę, przyjmując jako kryterium takiego zróżnicowania wartość przedmiotu sporu. W sprawach, w których wartość przedmiotu sporu nie przewyższa kwoty 50 000 zł pobiera się opłatą podstawową, m.in. od apelacji, w kwocie 30 zł, natomiast w sprawach z zakresu prawa pracy w których wartość przedmiotu sporu przewyższa kwotę 50 000 zł pobiera się opłatę stosunkową od wszystkich podlegających opłacie pism procesowych. Z przewidzianej w art. 35 ust. 1 u.k.s.c. ochrony prawnej przy dochodzeniu m.in. należności za pracę korzystają więc w tym samym zakresie roszczenia powodowego Funduszu dochodzącego zwrotu wypłaconych świadczeń, a to z mocy art. 23 ust. 2 powołanej wcześniej ustawy z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy.”.

W uzasadnieniu projektu przedmiotowa zmiana motywowana jest względami celowościowymi. Jak bowiem wyjaśniono: „Przyjęcie rozwiązania, w którym Funduszowi, jako państwowemu funduszowi celowemu (art. 24 zmienianej ustawy), będącemu jednostką finansów publicznych, przyznano zdolność prawną i procesową, którego dysponentem jest minister właściwy ds. pracy, a któremu nie przysługuje ustawowe zwolnienie z opłat o których mowa w art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych powoduje, że odzyskane środki w pierwszej kolejności pokrywają koszty postępowania sądowego i egzekucyjnego, natomiast z reguły nie pozwala to na zwrot świadczeń wypłaconych na rzecz pracowników niewypłacalnego pracodawcy co wskazuje  na niecelowość ponoszenia przez Fundusz, kosztów postępowań sądowych. Mając na uwadze, iż z wyjątkiem postępowania upadłościowego, strony nie posiadają do czasu egzekucji komorniczej wystarczającej wiedzy o majątku dłużnika i ustanowionych na nim zabezpieczeniach, wydatkowanie środków publicznych na postępowania, skutkiem których jest odzyskanie przez Fundusz jedynie poniesionych kosztów postępowań sądowych jest niecelowe. Jednocześnie brak wiedzy o majątku dłużnika, nie stanowi podstawy do zaniechania dochodzenia roszczeń w postępowaniu sądowym i komorniczym.”.

Radca Prawny

Dominika Zarzycka-Dudek

[email protected]

 

Masz pytanie? Napisz do naszego Eksperta

[email protected]