Skopiuj link
Koszty uzyskania przychodów
Ogólną definicję kosztów uzyskania przychodów zawiera art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Przepisy art. 22 ust. 1b – 1r ustawy wskazują koszty dla określonych w nich zdarzeń, np. koszty akcjonariuszy pracowniczych towarzystw emerytalnych.
Należy zauważyć, iż ustawodawca nie określa w sposób enumeratywny, które koszty mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Przepisy określają koszty uzyskania przychodu w sposób generalny, wskazując cechy, jakie musi mieć dany koszt, aby mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu. W związku z tym przyjmuje się, iż aby uznać określony wydatek za koszt musi istnieć bezpośredni związek kosztu z prowadzoną działalnością a jego poniesienie miało lub mogło mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu dla danego rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej (zob. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 lutego 2001 r., sygn. akt III SA 3269/99). Ponadto pomiędzy dokonaniem kosztu a możliwością uzyskania przychodu musi zaistnieć związek przyczynowy. Jeżeli ów związek przyczynowo-skutkowy nie jest wyraźny, określoną sytuację należy rozwiązywać w oparciu o zasadę zdrowego rozsądku (zob. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 16 grudnia 1999 r., sygn. akt SA/Bk 1619/98).
Limity uzyskania kosztów
Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej:
- wynoszą 111 zł 25 gr miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1.335 zł, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
- nie mogą przekroczyć łącznie 2.002 zł 05 gr za rok podatkowy, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
- wynoszą 139 zł 06 gr miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1.668 zł 72 gr, w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę;
- nie mogą przekroczyć łącznie 2.502 zł 56 gr za rok podatkowy, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, a miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.
Koszty uzyskania przychodów w przypadku zatrudnienia na podstawie dwóch lub więcej stosunków pracy
Całkowite roczne koszty uzyskania przychodów z tytułu pozostawania przez pracownika w dwóch lub więcej stosunkach pracy podlegają określonym powyżej limitom.
Ograniczenia kosztów w zeznaniu rocznym może dokonać podatnik. W takim przypadku pracownik powinien w zeznaniu podatkowym zsumować koszty uzyskania przychodów z dwóch lub więcej stosunków pracy. Ich suma nie może jednak przekroczyć ustawowego limitu. W celu uniknięcia konieczności dokonywania korekty kosztów uzyskania przychodu w zeznaniu rocznym, pracownik powinien złożyć pracodawcy oświadczenia o spełnieniu warunków do skorzystania z podwyższonych kosztów uzyskania przychodów.
Radca Prawny
Dominika Zarzycka-Dudek
[email protected]
Masz pytanie? Napisz do naszego Eksperta